Арабскай хартыі правоў чалавека

Арабская Хартыя правоў чалавека (АКПЧ), прынятая Саветам Лігі арабскіх дзяржаў на дваццаць два траўня 2004 года, пацвярджае прынцыпы, выкладзеныя ў Статуце ААН, Усеагульнай Дэкларацыі Правоў Чалавека, міжнародных пактах аб правах чалавека і Каірскай дэкларацыі аб правах чалавека ў ІсламеЁн прадугледжвае шэраг традыцыйных правоў чалавека, уключаючы права на свабоду і асабістую недатыкальнасць, роўнасць перад законам, абарону ад катаванняў, права прыватнай уласнасці, свабоду ў практыцы адпраўлення рэлігійных абрадаў і свабоды мірных сходаў і асацыяцый. Статут таксама прадугледжвае абранне сямі чалавек камітэт экспертаў па правах чалавека разглядае даклады дзяржаў. Абноўленыя (2004) рэдакцыя Статута ўступіла ў сілу ў 2008 годзе пасля сямі членаў Лігі арабскіх дзяржаў ратыфікавалі яго. На дваццаць чатыры студзеня 2008 года, тады Вярхоўны камісар ААН па правах чалавека Луізай Арбур заявіла Арабская хартыя была несумяшчальная з ААН разуменне ўсеагульных правоў чалавека, уключаючы павагу правоў жанчын і смяротнага пакарання для дзяцей, у дадатак да іншых палажэнняў Статута. У статуце пералічаныя на вэб-сайце яе канцылярыі, сярод дакументаў, прынятых міжнароднымі групамі, накіраваныя на развіццё і ўмацаванне дэмакратыі. Па стане на лістапад 2013, абнавіць Статут быў ратыфікаваны Алжыр, Бахрэйн, Ірак, Іарданія, Кувейт, Ліван, Лівія, Палестына, Катар, Саудаўская Аравія, Сірыя, ААЭ і Емен. У 2014 годзе Ліга арабскіх дзяржаў распрацавала дадатковы дагавор - Статут арабскага суда па правах чалавека, - для вырашэння міждзяржаўных спрэчак, якія тычацца парушэнняў Статута. Статут ўступіць у сілу праз сем ратыфікацый Першай краінай, якая ратыфікавала гэта была Саудаўская Аравія ў 2016 годзе.